Je ziet ze tegenwoordig overal steeds vaker. Ze lopen zomaar over straat en Instagram en Pinterest staan er vol mee. En nee, ik heb het niet over katten (hoe gek ik ook op ze ben). Ik heb het over mannen met baarden. De baardcultuur is in de afgelopen jaren alleen maar toegenomen. En dit allemaal terwijl je vroeger gezien werd als een vieze ongeschoren zwerver. Mensen keken neer op baarden, vooral die studentikoze half ongeschoren stoppelbaardjes. Het tij lijkt gekeerd. De meeste mensen hebben de baard, hoe vies en half geschoren maar ook geaccepteerd in het straatbeeld en verheven in het ideaalbeeld van de man. Het is dus geen rare actie dat ik als zestien jarig jongetje vol ongenoegen in de spiegel keek en me hardop afvroeg wanneer dat pokkending nou eens eindelijk ging groeien. Zelfs stoppels had ik nog niet. Af en toe kwam er een smerige haar uit een bultje op mijn gezicht, maar dat had vast en zeker niks te maken met een baard. Het was hoogstwaarschijnlijk echt een pok. Er moest een oplossing zijn voor haarloze types zoals ik. Ik besloot er mijn levensmissie van te maken. Ik moest en zou een baard krijgen. Ik zocht stad en land af. Daarmee bedoel ik natuurlijk dat ik in mijn kamer bleef en heel het internet afstruinde.

Minoxidil

Na enkele dagen zoeken had ik het wondermiddel gevonden. Minoxidil bleek van oudsher een bloedverdunningsmiddel te zijn. Toen mensen het als medicatie gingen gebruiken om hun hoge bloeddruk te verlagen bleek dat ze ook extra haargroei kregen. Toen dit bekend werd veranderde het geneesmiddel van een bloedverdunner met haar groeiende eigenschappen naar een haargroeimiddel met bloed verdunnende eigenschappen. Dit was de oplossing! Ik besloot het middel direct aan te schaffen. Het werd alleen verkocht in de Verenigde Staten, dus het duurde wel drie weken voordat ik het in ontvangst kon nemen. Toen het eindelijk binnenkwam besloot ik het elke dag trouw op mijn wangetjes te smeren. Wonder boven wonder bleek het middel echt te werken. Mijn haargroei nam toe en binnen een maand had ik een typisch vies studentikoos baardje. Het was wat ik altijd al gewild had. Het ging zo lekker nog een maand door totdat anderen me erop gingen wijzen dat het er echt niet uit begon te zien. Ik besloot mijn vaders beste scheerapparaat uit de kast te pakken om het te trimmen. Toen ik het toestel over mijn wang haalde viel er een grote puim haar op de badkamervloer. Vol ongeloof keek ik in de spiegel. Een grote witte streep huid was zichtbaar geworden op mijn linkerwang. Ik haalde de rest er snel af. Volgende keer moet ik misschien maar eerst de gebruikersaanwijzing doorlezen.